Tijdens het verhoor verklaarde Vermeeren, die met F. Koevoets op de kantoren van Philips werknaam was, dat Koevoets, hem meegedeeld had dat een van zijn vrienden over een cyclostyle beschikte. Hij zou deze gaarne ten nutte van het vaderland gebruiken waarop Vermeeren hem gezegd had, dat hij aan hem zou denken, wanneer hij eens iets had. Kort daarna kreeg Vermeeren een pakketje toegezonden, dat de stencils bevatte voor het nummer van 10 Maart 1942 van het blad, Vrij Nederland". Het pakje was afkomstig van een onbekend persoon en droeg het poststempel van Amsterdam. Hij vermoedde, dat het hem was toegezonden door iemand met wie hij eens in den trein een gesprek had gevoerd, en die bij die gelegenheid zijn adres had genoteerd. De president wees hem op het onaannemelijke van deze verklaring; verdachte bleef er echter bij, dat hij geen relaties had met de verspreiders van het blad.
Vermeeren had de stencils met een pak cyclostyle-papier doorgegeven aan Koevoets, die met Van de Grint ongeveer 35 afdrukken maakte. Zij zonden 25 exemplaren aan Vermeeren, die, naar hij verklaarde, deze afdrukken onmiddellijk vernietigd had daar hij inmiddels angst had gekregen voor de gevaren, die aan zijn bemoeiingen verbonden waren. De overige exemplaren werden onder vrienden verspreid. Onder dezen bevonden zich de verdachten v. Laarhoven en Arends.
Bij de naar aanleiding van deze affaire uitgevoerde huiszoeking werden bij Van der Grint enige brieven met anti-Duitsche inhoud, afkomstig van Luijk, een recept voor springstoffen en andere bezwarende zaken gevonden. Na de verhoren eiste de Staatsanwalt [Openbare aanklager]de volgende straffen:
tegen de 22 jarige Vermeeren vier jaar tuchthuis;
tegen de 23 jarige Koevoets 2 en half jaar tuchthuis:
tegen de 20 jarige P. v. d. Grint 2 en half jaar tuchthuis en een jaar gevangenisstraf, of in totaal 3 jaar tuchthuis;
tegen de 22 jarige Luijk 6 maanden gevangenisstraf met aftrek van preventief;
tegen de 19 jarige Arends Jr. een straf gelijk aan het voorarrest;
en voor Van Laarhoven en de 57-jarige Arends Sr. vrijspraak.
De verdediging van Vermeeren en Koevoets werd gevoerd door mr. P Scheefhals te 's-Hertogenbosch: voor Van der Grint en Luijk werd gepleit door mr. P. J. Emmelot te Utrecht: voor Van Laarhoven trad mr. Noyons als verdediger op. De verdediging drongen aan op clemente straffen voor de daders, die bijna alle jeugdige personen zijn, en de zwaarte van hun vergrijp aanvankelijk niet doorzien hebben.
Het Obergericht, onmiddellijk uitspraak gevende, legde de volgende straffen op:
Vermeeren: vier Jaar tuchthuis;
Koevoets: twee jaar tuchthuis;
Van de Grint: twee jaar tuchthuis, allen met aftrek van voorarrest;
Luijk: zes maanden gevangenisstraf;
Arends Jr.: 3 maanden gevangenisstraf;
Van Laarhoven en Arends Sr. werden vrijgesproken.
De president gaf een toelichting op de vonnissen, waarin hij o.a. mededeelde, dat het Obergericht het verweer van Vermeeren, als zou alles slechts een merkwaardige samenloop van toevalligheden buiten zijn wil zijn, niet aanvaardt. Zulke toevalligheden komen in het leven niet voor, en zeker niet bij illegale organisatie.
Het Obergericht heeft vastgesteld, dat „Vrij Nederland" vroeger centraal verspreid werd vanuit Amsterdam; toen dit echter te gevaarlijk werd, zond men voortaan slechts de stencils naar belangrijke plaatsen, waar handlangers verder voor het afdrukken en verspreiden zorgden. Met zeer grote waarschijnlijkheid is hier op dezelfde wijze gehandeld; het valt echter niet afdoende te bewijzen. De verdachten hebben buitengewoon veel geluk gehad, dat hun daad niet als sabotage is aangemerkt. Dit is achterwege gelaten, omdat gebleken is, dat de verdachten niet volkomen op de hoogte waren met het ware karakter van „Vrij Nederland".
Dat de opgelegde straffen niet hoger zijn hebben de daders te danken aan de omstandigheid, dat zij zich slechts korten tijd met deze strafbare handelingen hebben beziggehouden.
Ten aanzien van de zaak Luijk werd nog de opmerking gemaakt dat in afwijking meteen in Nederland veelvuldig voorkomende misvatting de woorden „Deutschfeindliche Kundgebung" [Anti-Duitse bijeenkomst] in de verordening niet alleen betrekking hebben op uitlatingen tegenover een vergadering van personen, maar dat zij ook elke propagandistische uiting treffen, ook indien deze slechts tegenover één persoon wordt gedaan.
