Hij ging eerst echter nog langs bij de burgemeester P.F. Goossens (1886-1962), die gewond in bed lag en in Eersel werd verpleegd omdat er in Bladel te veel granaten vielen.
De burgemeester was bereid om voedsel en andere toestanden te bespreken. Gerrit informeerde hem, hoe de financiële kant van de zaak het best opgelost kon worden, want er was reeds voor verscheidene honderden gulden aan voedsel uitgereikt en hij had niets laten betalen, daar vele vluchtelingen zelfs geen geld mee hadden kunnen brengen. De burgemeester beloofde dat alles in orde zou komen als de vorderingen maar allemaal waren opgetekend.
Dit was goed in orde, want voor elke zak graan, elke liter melk, en ook voor boter en eieren waren ontvangstbewijzen afgegeven en was een duplicaat bewaard. Ook de geslachte koeien waren nauwkeurig gewogen. De burgemeester was dan ook zeer verontwaardigd over het optreden van de C.C.D. en hij schreef op een briefje waarin ze werden verzocht om rekening te houden met de noodtoestand. Direct ging Gerrit in Eersel op zoek naar de C.C.D., maar hij trof niemand thuis.

Op 29 september was ’s morgens de eerste rit weer naar de C.C.D. ambtenaren in Eersel. Hij had ook een besprekingen met Winkelmolen en Willekes, die veel moeilijkheden maakten, omdat ze zelf niet aan vlees konden komen voor enkele vluchtelingen uit Bladel, die in Eersel een onderkomen hadden gezocht.
Gerrit raadde hen aan om, evenals dat in Hoogeloon gebeurde, een aangeschoten koe uit het frontgebied te halen en wees hen zelfs de plaats aan waar er nog een te halen was. Er lag er nog een in het Bladels bos en een in Netersel. Zij voelden hier weinig voor en bleven erop aandringen dat het in beslag genomen vlees in Hoogeloon naar Eersel zou worden gebracht. Gerrit bedankte er echter feestelijk voor om met zijn jongens de gevaarlijke karweitjes op te knappen en dan het vlees nog naar Eersel te brengen. Wilden zij de koe uit Netersel halen, dan konden zij dat zelf.
Zij zouden dan iemand naar Netersel sturen, maar moesten uit Hoogeloon in elk geval ook nog wat vlees hebben, minstens 300 kg, de rest zou dan voor Hoogeloon worden vrijgegeven en ook de molens mochten dan weer van het zegel ontdaan worden. Gerrit vertelde niet dat dit reeds gebeurd was, hij reed naar Hoogeloon terug waar bleek dat er absoluut geen 300 kg vlees gemist kon worden. Om toch iets aan de lastposten tegemoet te komen werd 150 kg naar Eersel meegegeven, met de koe in Netersel meegerekend konden ze dan ruimschoots toe komen.

Gerrit reed naar Netersel om te zien of er nog vlees zonder bon was aangeschoten. Er was echter niets te vinden als de koe met de stukgeschoten poot en Gerrit was woest dat het beest nog niet was opgehaald door de C.C.D. uit Eersel en stuurde bij thuiskomst meteen een bericht dat ze op moesten schieten. Daar ze anders er niets meer aan zouden hebben, want de koe zou niet lang meer in leven zijn.
Op 2 oktober vindt Gerrit, die weer in Netersel op zoek was naar vlees, de koe met de stukgeschoten poot dood in de wei liggen; hij was zeer verontwaardigd omdat weer een paar honderd pond vlees verknoeid waren, want het vlees was nu natuurlijk niet meer voor consumptie geschikt.
Na 1 oktober, hoewel de P.A.N. ontbonden was, werd het werk toch voortgezet voor zover het de evacuatie betreft en het ophalen en sorteren van materiaal, het geven van inlichtingen aan de Engelsen etc. De moeilijkheden betreffende de distributie en de C.C.D. werden echter groter, omdat niet meer met het nodige gezag (als P.A.N.) kon worden opgetreden. (Delen uit verslag Gerrit Beex PDF)