Tijdens en na de oorlog

In 1996 (of 1995) schreef Margaret Mes-van Dinther, de vaste bewoonster Hoogstraat, haar memoires “Glimpses of my life” in een prive uitgave. Uiteraard schreef ze ook over de periode waarin bovenstaande joodse gezinnen in haar huis waren ondergedoken.

Eind 1942 wisten zij, en ook de meeste joden, dat wanneer je als jood werd gedeporteerd je een zekere dood tegemoet ging. Zij woonden in een groot vrijstaand huis, een ideale plek om mensen, die in gevaar waren, onder te laten duiken. Aan de achterzijde van het huis was op de eerste verdieping een groot balkon. Bij goed weer kon men daar buiten zitten zonder dat iemand je zag omdat ook de achtertuin goed was afgeschermd.

Op een dag werden ze door de ondergrondse ingeseind dat de Duitsers met een huis aan huis zoektocht bezig waren in de omgeving van de Hoogstraat. Zij en haar man benaderen snel een aantal vrienden die te vertrouwen zijn. Dezelfde dag nog had iedereen een schuilplaats. Achteraf werd hun huis niet doorzocht. Ze waren 2 dagen alleen in het huis en realiseerden zich toen pas hoe hoog de spanning was als men onderduikers in huis had. Men ondervond veel steun van de ondergrondse. Met gevaar voor eigen leven zorgden zij voor de benodigde distributiekaarten voor de onderduikers.

Twee dagen voor de bevrijding begonnen de Duitsers in paniek Eindhoven te verlaten.

De voortuin van het huis aan de Hoogstraat werd gebruikt als verzamelpunt van Duitse soldaten. Daar zaten ze dan met een huis vol joden en Duitsers voor het huis die zich steeds bij hen aanbelden om water te vragen !

Nadat de ondergrondse [P.A.N. afdeling Gestel] de achtergebleven Duitse soldaten had gearresteerd en ze de geallieerden door de Hoogstraat zagen lopen, wisten ze: We zijn bevrijd ! Voor het eerst in twee jaar konden de Joodse onderduikers naar buiten, naar de straat voor het huis. Verschillende mensen die hen kenden uit de winkels die ze hadden gehad, kwamen op hen af om een praatje te maken en zeiden blij te zijn hen weer te zien. Dat deed ze goed.

De familie de Wit had hun huisraad opgeslagen in het pand van de vrijmetselaarsloge in de Potgieterstraat 41. Nadat ze dit, daags na de bevrijding, hadden opgehaald en het pand hadden verlaten, bombardeerden de Duitsers delen van Eindhoven. Hierbij werd het pand in de Potgieterstraat geheel vernield. Opnieuw was men aan de dood ontsnapt.

De families van de Wit gingen terug naar hun huis in de Rodenbachlaan, nadat dit op verzoek van de verzetsbeweging door de bewoners was ontruimd. De families de Wit hebben nog geruime tijd onderdak verleend aan joden die vanuit onderduikadressen en concentratiekampen op weg waren naar hun eigen woonplaats.