Loek van der Heijden

Op 18 september 1964 legde Loek van der Heijden, namens alle vrouwen in het verzet een krans.

Zij was onderwijzeres in de Gerardusparochie. Zij liet zich behandelen door zenuwarts E.M.L. Sassen tijdelijk ongeschikt verklaren om les te geven. Motivatie was dat ze “minder enerverend” werk moest doen. Daarna verrichtte ze de laatste oorlogsjaren, dag en nacht koerierdiensten. "Ik ben gewoon vrijgemaakt om als koerier dienst te kunnen doen."

Niet alleen in en rond Eindhoven maar voor de Landelijke Organisatie voor Hulp aan Onderduikers (LO) reisde zij, omhangen met distributiekaarten, stempels en valse persoonsbewijzen, het gehele land door. Ze bracht ook piloten weg. Haar landelijke contacten waren Max van Weerden en Gerard Freeman en Victor Beermann. Een aantal waren ondergedoken studenten.
Dit was werk voor de zogenaamde Eindhovense Koerierscentrale No 13A. 

Haar (ouderlijk) huis Lakerstraat 1 was een trefpunt van de illegaliteit.
In een eindverantwoording schrijft de latere reserve Luitenant Kolonel Theo J.A. Doove in 1947: "Groep Eindhoven moge ik hiervoor al noemen Frits, Louk, Theo, Bom en de promotor P.A.N. Eddy, die deel uitmaakte van de staf. Heel veel hebben wij besproken in de panden Distelstraat en Lakerstraat!" Het gaat hier om: Ad Hoynck van Papendrecht, Loek van der Heijden, Theo Dirks, Theo Bombeeck en Eddy Verkaik.

In Eindhoven was ze vooral actief bij de groep van Eddy Verkaik, Ad van Hoynck van Papendrecht, Jules Gijsbers ambtenaar gemeente Eindhoven en pastoor J. J. Sicking van St. Joris parochie.
Andere koeriersters waren Else Engel en Greet Kelder. In de laatste oorlogsmaanden had ze ook contact met andere groepen zoals de P.A.N.

Victor Beermann schrijft: De kaarten, die over waren, gingen vnl. naar de "vreetclub" te Amsterdam, waar Loeki v.d.Heijden contact mee had; die bracht ze ook daarheen.

Ze was ook gewapend aanwezig, met andere groep Eddy leden, op de Leenderhei in een treffen met Duitsers op 18 september, waar aan beide kanten doden vielen. Toen Eddy Verkaik gewond raakte, bracht ze hem naar het ziekenhuis in Valkenswaard en ging daar ook om versterking vragen. Ze ging terug met Piet van Riel, ze zat achterop bij hem op de motor, Piet is toen door een machinegeweer van de Duitsers neergeschoten en dodelijk getroffen.

Later vertelt ze in het interview:" Piet woonde [met zijn echtgenote H. van der Bruggen] ergens in Strijp en daar zijn we het moeten gaan vertellen toen. "Ja, dat is natuurlijk ook vreselijk." [Louk vergist zich, Piet woonde in Gestel, Hoogstraat 230]