"Het fonds is later uitgegroeid tot een heel groot nationaal fonds, dat onder andere bij de spoorwegstaking van 1944 in werking was en toen door manipulaties van de gebroeders Van Hall de beschikking wist te krijgen over kredieten van de Nederlandse Bank. Zelf heb ik voor het uitdelen van gelden uit dit fonds op verzoek van Theo Tromp nog wel eens een jonge man uitgezocht, die bij Philips werkte en lid was geweest van het NVV. Hij reisde zogenaamd voor het NSF in Hilversum het land af en vervoerde geld.
Ook de namen die U noemt kloppen met dit vermoeden. De Heer Willemsen is aan het einde van de zomer van 1944 nog gepakt en in Westerbork gefusilleerd.
Ik heb ook nog een persoonlijke herinnering aan Uw vader; toen mijn man eens voor korte tijd was ondergedoken, maar wij moesten vrezen, dat het misschien lang kon duren, en dat de Duitsers de uitbetaling van zijn salaris, die via de girorekening liep, zouden blokkeren, ben ik naar uw vader toegegaan om te vragen of de spaarrekening, die we bij de Nutsspaarbank hadden voor dat doel zou kunnen worden gebruikt. Hij deed mij toen onmiddellijk een veel mooiere oplossing aan de hand: de spaarrekening kon onmiddellijk worden overgeschreven op naam van mijn moeder, met een machtiging voor mijn zuster, die ook in Eindhoven woonde en die dan natuurlijk voor mij er geld van zou kunnen halen. Uw vader kwam zo vlot met dit aanbod, dat ik direct al in de gaten had, dat hij meer van zulke oplossingen had bedacht. Het is niet nodig geweest er gebruik van te maken want de bedreiging van mijn man bleek minder erg dan wij hadden gedacht." (...)
Aldus de brief van Hilda Verwey-Jonker.

"In een latere brief liet mevr. Verwey nog weten 'het roeien met Tromp' te beschouwen als een smoes om andere activiteiten te verbergen die toen het daglicht niet mochten zien."