Verzet van mr. J.L. Hamming 

Jaap Hamming

Jaap ziet het levenslicht op 27 mei 1903 in het Zuid-Hollandse Hellevoetsluis. Na het gymnasium in Den Haag te hebben doorlopen gaat hij rechten studeren in Leiden. Tot 1929 is hij werkzaam als advocaat waarna hij de overstap maakt naar Philips in Eindhoven om daar te gaan werken als consultant. Met zijn vrouw Françoise krijgt hij vier kinderen.

Als in het najaar van 1939 de oorlogsdreiging sterk toeneemt, meldt Jaap zich als reserveofficier bij de Koninklijke Landmacht, maar hij wordt uiteindelijk niet ingezet. Philips heeft kort daarvoor het hoofdkantoor een groot deel van het bedrijfskapitaal naar Londen verplaatst. Alles wat van de onderneming in Nederland blijft, beschouwen de Duitsers als vijandelijk vermogen en onder curatele geplaatst. De bezetter dwing Philips en dus de medewerkers diensten te leveren aan de Duitse oorlogsindustrie.

De bedrijfsjurist mr. J. L. Hamming werkte al sinds oktober 1934 aan een plan voor evacuatie van machines en materieel naar een fabriek achter de Hollandse Waterlinie. Hij leunde daarbij op adviezen van kapitein G.J. Sas, tot deze in 1936 militair attaché in Berlijn werd. Sas zal diverse malen tevergeefs de regering waarschuwen voor de komende Duitse inval in Nederland. Sas 's  informatie en zijn bron werd niet vertrouwd door de Nederlandse regering. Meespeelde dat door Hitler's grillige (denk)patroon  de aanvalsdatum en -plannen steeds veranderden. Sas rapporteerde in mei '39 dat de Duitsers beschikken over sterke eenheden parachutisten en luchtlandingstroepen. Dat bij de inval in de Polen parachutisten als Poolse militairen waren verkleed. Onduidelijk is of Sas ook informatie met Philips bleef delen.

In november 1936 was al een eerste versie van zijn Philips evacuatie plan klaar. Deze 'Regeling Buitengewoon Vervoer' beschreef hoe bij een Duitse aanval, na een waarschuwingstelegram van het ministerie van Defensie, in Eindhoven machines,, gereedschappen, grondstoffen, halffabricaten en archieven in vrachtauto's, treinen en binnenvaartuigen zouden worden geladen, en in drie dagen tijd zouden worden vervoerd naar een fabriekscomplex op het terrein van de werf Wilton-Feijenoord in Rotterdam. Het was een draaiboek van militaire precisie; aan alle details was gedacht, zelfs aan eigen bewegwijzering. Het bijbehorende personeel zou per extra trein of met eigen vervoer naar de 'Vesting Holland' reizen, en als de Waterlinie het toch niet hield, zou een deel van de staf doorreizen naar Engeland. Als eerste stap huurde de directie alvast een kluis bij het kantoor van de Nederlandsche Handel-Maatschappij in Den Haag om daar originele contracten en octrooipapieren in op te bergen, zodat ook die achter de Waterlinie lagen en eventueel snel naar Engeland konden worden overgebracht. 

Vanaf 1938 krijgt Hamming informatie van zijn oom generaal H.G. Winkelman. Hij was de Nederlandse opperbevelhebber vanaf 6 februari 1940 en ten tijde van de Duitse invasie in 1940. Maar ook de vele Philips medewerkers in Duitsland leveren informatie. Philips was hiermee beter voorbereid op de komende oorlog dan de Nederlandse regering. 

Hamming ging ervan uit - zoals velen in Nederland - dat het onder water zetten ('inunderen') van de strook tussen Naarden en de Biesbosch ook in de twintigste eeuw nog zou helpen bij het weghouden van eventuele aanvallers uit het westen van het land.