P.A.N. 

Verschillende besprekingen met ander KP’s werden gehouden om te geraken tot een groots opgezette overval op kamp Haren, dit plan werd nooit uitgevoerd. 

Tijdens een van de transporten voor het in veiligheid brengen van geallieerde piloten werd Tom gearresteerd. Wij konden hem niet redden en hij werd tezamen met Harry 19 augustus 1944 in het kamp Vught gefusilleerd. 

Daags na de arrestatie van Tom werd Jacques gearresteerd, doordat geen huiszoeking werd verricht, werd hij wegens gebrek aan bewijs vrijgelaten. 

Bij Bert werden besprekingen gevoerd over een wapentransport van Baarle-Nassau naar Eindhoven, aan dit transport werd deelgenomen door Wim, Jan en Beeks.

Bij het vertrek met de buit werden zij overvallen door de SS. Onder een regen van mitrailleurkogels ontsnapten zij. Helaas met achterlaten van vrachtauto, buit en rijwielen. 

De overval op de radio-opslagplaats te Bladel, waar 26 radiotoestellen werden buit gemaakt, werd uitgevoerd door Sander, Wim, Frits, Beeks, Janus, Jan G. en Frans. 

De telefoonsabotage, waardoor Eindhoven praktisch is afgesloten geweest van de overige plaatsen, werd uitgevoerd door de KP Sander en de volgende personen en groepen der P.A.N.: Groep Eersel, Groep Acht, Groep Oirschot, Groep Ome Jan, en KP "Frits". De volgende lijnen werden door middel van springstof vernield. Eindhoven-Den Bosch, Eindhoven-Valkenswaard, Breda-Tilburg, Tilburg-Turnhout, Tilburg-Den Bosch, Helmond-Deurne, Breda-Lage Zwaluwe, Eindhoven-Weert, Den Bosch-Nijmegen. De besprekingen hierover werden uitgevoerd bij Jacques en Bart. 

De springstof werd uitgereikt in het geheime hoofdkwartier van de P.A.N. in het centrum van Eindhoven: Tegen half tien stop te bij de Districtscommandant P.A.N. Eindhoven een auto. Daar er geen andere wagens mochten rijden op zondag dan die van de Mof of SD en aanverwanten, was onze D.C. (Districtscommandant) oprecht verwonderd. Deze verwondering veranderde spoedig in enthousiasme toen bleek wat er gebeuren moest. Er kwam met deze wagen een opdracht van het geallieerde Hoofdkwartier, terwijl een honderdtal kg. plastiek (kneedbom, plastic explosives) alsmede een prima vakkundig instructeur met toebehoren waren afgezet bij het Hoofdkwartier van de P.A.N Wal nr. 1. Onze D.C. tevens KP-leider moest onverwijld alle rayons op de hoogte brengen alsmede de andere D.C-en en zorgen dat voor de uitvoering onmiddellijk minstens acht ploegen naar Wal nr. 1. gingen om verdere instructies en plastiek in ontvangst te nemen. Dit bleek nog noodzakelijker, toen de contacten van Frank in Breda, Tilburg en 's-Hertogenbosch niet te bereiken waren, en dus het gehele werk neerkwam op de beide KP-en aangevuld met enkele groepen van de P.A.N.

Tegen half elf hadden de diverse berichten alle Rayonscommandanten bereikt. Dat er werk aan de winkel was en ze onverwijld op Wal nr. 1 moesten komen.
Niet gehinderd door druk burgerverkeer, kwamen ze met onregelmatige tussenpozen binnen, sommige alleen, anderen met twee of drieën. Voor de deur van Wal nr. 1 slenterden chagerijnige Moffen heen en weer, en een eindje verderop stond zelfs een overvalwagen van de Grüne. 

En op Wal nr. 1 binnen, werd theorie gegeven, over de juiste plaats waar, en de juiste wijze waarop de springstof kon worden aangewend, vermoedelijk niet eerder gebruikt. Struikelend over plastiek en slagkoord in het nauwe keukentje waar de lessen gegeven werden, ging er een die zich zo in het hartje van de stad niet zo erg prettig voelde in verband met een zeer recente kennismaking van de plaatselijke SD chef even polshoogte nemen of er soms een achteruitgang was. Deze was niet aanwezig. 

Aan de straatzijde waren een drietal jongelieden opgesteld, een pistool, het handkanon zoals dit in de wandeling genoemd werd, gereed, om als het nodig was hun huid zo duur mogelijk te verkopen. 

Een van de aanwezigen die er van Speijk allures op na hield, opperde het plan dat ze in het uiterste geval de 100 kg. plastiek nog konden opblazen. Deze uitlating bezorgde hem een lang niet mals gestelde terechtwijzing, daar men ook te denken had aan de omwonende burger, die hierbij nodeloos het leven zouden verliezen. 

Maar de Moffen namen geen notitie van het onooglijke kantoortje met zijn spiegelruit met gordijntjes ervoor, al stond er in het vertrek dat vroeger waarschijnlijk winkel geweest was, ook een zeer groot aantal fietsen, die wanneer de deur openging voor de Fietsenorganisators zichtbaar waren. 

Misschien hadden ze onderling wel de nodige aanmerkingen en die "Dumme Hollander" die in zo’n tijd, terwijl zij vochten voor de vrijheid van Europa, nog naar een makelaarskantoor gingen. Van achter de ruiten werden de passerende Moffen door ons drietal schep, doch grinnikend gadegeslagen. Moppen werden op hen en hun Führer getapt en in het keukentje ging de theorie snel doch rustig verder temidden van plastiek, slagkoord en fockpencile (?) en KP-ers in hun element.

Eindelijk was zover, de porties waren eerlijk verdeeld en de opdrachten werden uitgegeven. Alle lijnen in het zuidelijke gedeelde van Noord Brabant Oost moesten zo mogelijk die dag de lucht in, het voornaamste was, lijnen met verbindingen naar België en Duitsland. Er was geadviseerd om bochten, wissels of bruggetjes te nemen als beste plaats, deze plaatsen waren het moeilijkst te vervangen. Het geneesmiddel voor de Weermacht was netjes in tassen of pakjes verpakt en in de volgorde van het binnenkomen werd weer vertrokken. Een enkeling moest een grote afstand afleggen en ging per trein, echter alleen onder conditie dat hij zijn fiets mocht meenemen. Voor het terugkomen beweerde hij. De laatsten waren vertrokken, zonder haast en zonder ongelukken. Toch hadden we nog een strop, want eenieder zat vol spanning te luisteren naar de komende explosies. Deze pret werd ons echter niet gegund, de geallieerde vliegende forten deden die middag nog even het Eindhovens vliegveld aan en in die concurrerende geluiden, gingen de onze helaas verloren. 

Om van de Moffen te horen, hoe zij hun strop vonden toen ze tot diverse minder aangename ervaringen kwamen, had niemand tijd, daar ze allen als goede burgers op tijd binnen moesten zijn !! Alle acht ploegen deden hun werk zoals men van goed beloonde Vaderlanders kon verwachten en keerden behouden huiswaarts.

De wegsabotage die bestond uit het werpen van flesscherven en spijkers op de weg en het aanbrengen van staaldraad en autovallen werd uitgevoerd door beide KP-en door personen uit de P.A.N. groepen. 

Gegevens van de G.D.N, fotokopieën, enz. werden door ons naar België doorgezonden. Steeds werd onderling contact, ook het vervoeren van wapens enz., onderhouden door koeriers, later door koeriersters, toen de koeriers niet meer ongehinderd konden reizen. 

Koeriers waren: Tom, Martin, Jan G, Janus en Ben.

Koeriersters waren: Greet, Agnes en Rie.