Arrestatie 

Op 18 september 1944 voerde het lokale team van de Partizanen Actie Nederland (P.A.N.) in Woensel-West een gedurfde arrestatie uit, waarbij geschoten is. Een van de gearresteerden was Adrianus Wolterbeek, een beruchte N.S.B.-er, 'jodenjager' en SD-agent die op Wattstraat 4 woonde. Wolterbeek was al in 1933 lid geworden van de NSB en had gewerkt op de vliegbasissen Soesterberg en Welschap. In 1942 trad hij in dienst bij de SD, eerst als chauffeur van het Eindhovense SD-hoofd Wilhelm Weber, later als zelfstandig 'joden- en onderduikers rechercheur'. Hij verrijkte zich met in beslag genomen bezittingen en liet een spoor van verraad, dood en verdriet achter, zelfs binnen zijn eigen gezin. De arrestatie vond plaats bij zijn woonhuis, waar hij zich verborgen hield. Diverse schoten op zijn huis waren nodig voordat hij zich overgaf en afgevoerd wordt, zoals te zien is op de foto.

De familie Leeuw was ook actief betrokken bij het verzet in Woensel. Leendert Leeuw belandde echter, dankzij Wolterbeek, op de SD-afdeling van het hoofdbureau van politie. Dit veroorzaakte grote paniek binnen de familie, die vreesde dat de Duitsers zouden ontdekken wie ze gevangen hadden genomen. Ook Dirk Leeuw en D. Priemus waren actief in het verzet. Priemus trouwde in 1945 met Ada Leeuw, die bij haar ouders op Wattstraat 21 woonde. 

In Woensel waren diverse groepen actief, zoals de P.A.N. en GUST.

Hetgeen in zijn buurt gebeurde en waarbij Ad een rol speelde staat beschreven in het dagboek van Piet Bouma op deze website. 

Piet Bouma schrijft over maandag 18 Sept.'44 o.a." 1e. Het eerste verschijnen van partizanen op straat! Kenbaar aan een witte band; bestemd om de Tommies op alle mogelijke manieren behulpzaam te zijn, om de orde te handhaven, en om de resterende NSB’ers op te sluiten. Sommige hadden geweren, de meeste helmen (van de luchtbescherming), en één een reusachtige kromme sabel!

2e. Het opbrengen van de NSB’ers. Ze gingen er telkens een halen, en brachten hem weg, aan beide zijden partizanen, en er achter eentje met een geweer. Andere partizanen hielden het volk op een afstand, opdat ze hem onbeschadigd af konden leveren. (De meeste toeschouwers waren de mening toegedaan, dat een lichte beschadiging geen kwaad zou kunnen doen). Het slachtoffer zelf moest zijn handen achter zijn hoofd gevouwen houden. Bij minder bekende en beruchte exemplaren bepaalde de menigte zich ertoe, hem en masse te vergezellen, hen op een honend hoera-geroep of applaus te onthalen, en, toen de stemming steeg, hen met toepasselijke liedjes toe te zingen, in de geest van: “Oranje boven”, “Dat gaat naar Den Bosch toe”, en “zo gaat Jantje naar de bliksem toe”. Maar bij de ergste individuen, de spionnen en aanbrengers in dienst der Duitsers, daverden de scheldwoorden door de straten, en moesten de partizanen een heel cordon vormen en schoten in de lucht lossen om de woedende menigte op een afstand te houden. De ergste [Adrianus Wolterbeek], die persoonlijk tientallen mensenlevens op zijn geweten had, wou zich eerst niet laten arresteren en had zich op de vliering verschanst. Pas toen de partizanen door de ramen begonnen te schieten (waarbij één hunner nog door een onhandige kameraad in de arm geschoten werd!) gaf het heer zich over. De vrouwen werden niet meegenomen, maar één der individuen trachtte medelijden op te wekken, door zijn vrouw en drie kleine huilende kinderen mee te nemen. Het publiek reageerde op de juiste wijze: het medelijden bepaalde zich uitsluitend tot de kinderen, en de man werd nog erger verfoeid, omdat hij dit zijn kinderen aandeed."

Hoewel er weinig over zijn verzetswerk bij de P.A.N. is vastgelegd, speelde Ad van Eerd ontegenzeggelijk een cruciale rol in de laatste maanden van de oorlog en tijdens de bevrijding van Eindhoven. Zijn actieve betrokkenheid bij het wijkteam Woensel-west tijdens de bevrijding op 18 september 1944 en de daaropvolgende dagen onderstreept zijn moed en toewijding aan het verzet.

Voor zijn verrichtingen in de Tweede Wereldoorlog werd hij onderscheiden met het Verzetsherdenkingskruis 1940-1945. Vijf november 1972 kreeg hij de Yad Vashem-onderscheiding voor hulp aan Joden. Zijn 1e vrouw Anna van Eerd-Mutsaers heeft ook de Yad Vashem-onderscheiding ontvangen, zij was niet aanwezig bij deze plechtigheid.

Ad van Eerd (Vught, 27 april 1901 – Den Bosch, 22 augustus 1990)  Adrianus Petrus Franciscus van Eerd
Anna Mutsaers ( Maria Anna Mutsaers, geboren in 's-Hertogenbosch 21 september 1907 -)
Ze zijn 27 december 1929 getrouwd en 17 juni 1959 gescheiden.