J.S.H. Weinberg. De foto is verbeterd met AI, zie hieronder voor origineel.

J.S.H. Weinberg

Jan Samuel Hendrik Weinberg (8 mei 1899 - 16 febr. 1981)

Jan Weinberg was administrateur bij de Philips Bedrijfsschool. Hij woonde aan de Bredalaan 59 in Eindhoven en was belijdend lid van de Nederlands Hervormde Kerk. Zijn schuilnaam was "Wein" of "Wijntje".
In de oorlog is hij zeer actief geweest binnen de plaatselijke organisatie voor de hulp aan onderduikers. Zijn verzetsactiviteiten bestonden voornamelijk uit het regelen en coördineren van geld, goederen en bonnen voor onderduikers. Hij deed dit samen met een team van ongeveer tien vaste helpers.

Hij werkte nauw samen met de Strijpse afdeling van de Partizanen Afdeling Nederland (P.A.N.)  
Weinberg staat naast Jacques Hermans op de groepsfoto van de P.A.N., die op 18 of 19 september 1944 is gemaakt.

De onderduik administratie en alle gegevens zijn door hem ondergebracht in het archief van rhc-eindhoven.nl

Een week voor de bevrijding van Eindhoven op 18 september 1944 verborg hij een Poolse deserteur en een Duitse vrouw in zijn huis. Lees het verslag "De nieuwe huisgenoot" van zijn dochter hierover.

Postuum ontving hij het Verzetsherdenkingskruis, dat aan zijn weduwe is uitgereikt.

39 leden van de Partizanen Afdeling Nederland (P.A.N.), voornamelijk uit Strijp (wijk in Eindhoven). Te herkennen zijn Jacques Hermans, 2e van rechts met steelhandgranaat en 3 strepen, naast hem staat in een wit pak (geen overall): Weinberg, met een P.A.N.-band om zijn arm. De foto is gemaakt op 18 of 19 september 1944 op Schippershof in Eindhoven (Strijp).

Kladje met namen van de Strijpse organisatie voor de hulp aan onderduikers.

De helpers in Strijp

De volgende personen waren actief als helpers in Strijp, tijdens de tweede wereldoorlog, met de volgende taken:

Rinzema, Anne (Onno, 7.0.7)
Gussenhoven, L.A. (Gus, Oom Guus)
Wever, Egbert (W19, Eb)
Kapelaan de Kroon (het Sieraad)
Kapelaan Roothans, G.W. J.(Hans, de Zwart)
Kapelaan van Esch
Walhout, P. (X.X.)
Daamen, Jan M.(Johnny, A2)
 
Behandelden alle soorten van gevallen:
Welling, A.L.P (Bootenlaan22)
Gussenhoven, L.A. (Gus, Oom Guus)
Walhout, P. (X.X.)
Weinberg, J.S.H. (Wein)
Rinzema, Anne (Onno, 7.0.7)
Egbert Wever (W.19)

Gezinsabonnement natuurbad ' t' Witven" Veldhoven met foto van J.S.H. Weinberg (43 jaar) en echtgenote Th. J Weinberg (39 jaar) in 1942. 

Diverse documenten van Jan Weinberg
Weinberg is vastgehouden door Landwacht en Stormcommandant in april 1945? Het kan ook vervalste brief zijn om door te laten
Toestemming van het Militair Gezag om van Eindhoven naar Den Haag te reizen 30 juni 1945
Diverse na-oorlogse documenten Jan Weinberg
Verklaring Politieke Betrouwbaarheid t.b.v. reispas 18 juni 1945
Oproep om weer aan het werk te gaan bij Philips, donderdag 23 november 1944, voor halve dagen!
Landelijke onderduikers organisatie (L.O.)

Wien Weinberg Klas 2 d schrijft, 27 november 1945, een opstel over een nieuw huisgenoot 

Opstel "De nieuwe huisgenoot"

Het was na "Dolle Dinsdag". De Duitsers die naast ons woonden waren na het valse gerucht dat Breda gevallen was vertrokken en het vliegveld was zo goed als geheel verlaten. Toen de Engelse legers echter op zich lieten wachten, kwamen er ook in de vliegveldomgeving weer nieuwe Duitse troepen.

Op een middag kwam mijn vader thuis en vroeg of hij een paar sneetjes brood mee mocht nemen. Mijn zusje Beppie en ik vonden het wat vreemd, want het was nog maar middag, maar wij vermoedden niet dat er iets bijzonders aan de hand was.

De volgende avond vertelde moeder ons dat we een jongen in huis kregen, maar we mochten aan niemand iets laten merken. Een uur later kwamen vader en de onderduiker aan. Hij groette... maar in het Duits. "Dit is nu Herman", zei vader. Vader en moeder begonnen met hem te praten en je kon goed merken dat hij blij was, zijn hart eens te kunnen luchten. Beppie en ik konden er heel weinig van volgen en wij vroegen natuurlijk wie hij was en waar hij vandaan kwam. Vader vertelde hoe het met Herman gegaan was.

Opstel aanwezig https://www.rhc-eindhoven.nl

Herman's Achtergrond en Aankomst

Hij was vroeger een Poolse student en ging naar de militaire school om officier te worden. Hij was zeer ontwikkeld en had kennis van acht talen. Toen de Duitsers Polen binnendrongen, namen ze hem gevangen en werd hij gedwongen in het Duitse leger te dienen. Hij kreeg minder eten dan de Duitsers en sliep op de grond, terwijl de Duitsers in bedden sliepen. Iedere dag nam hij extra voedsel mee, omdat hij telkens wilde proberen te ontvluchten. Zo kwam hij na een vreselijke tocht van drie jaar door Rusland, Tsjecho-Slowakije, Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk en België in Nederland aan, opgejaagd door de geallieerde legers. Juist in ons lage land kreeg hij zijn kans. Hij wist weg te sluipen bij een van de kanaalbruggen van het vliegveld, nog achtervolgd door vijf geweerschoten. Hij verschool zich in een hol onder de grond op het terrein van de Philips-bossen. Twee dagen en drie nachten heeft hij daar gelegen en één nacht regende het dat het goot. Van de honger kwam Herman tevoorschijn en werd hij ontdekt door een man van de ondergrondse. En omdat vader er ook aan verbonden was, kwam dit ook bij hem ter ore. Aanvankelijk bracht vader hem voedsel, maar toen het weer te slecht werd, besloten vader en moeder hem in huis te nemen. Vader ging met scheergerei en een geleend burgerpak naar het bos en daar schoor en kleedde Herman zich. Zo begon de gevaarlijke tocht naar huis, waarbij de Duitse voertuigen vooral erg in de gaten liepen. Toch kwamen ze gelukkig behouden aan.

Leven met Herman en de Bevrijding

Toen Herman hier de piano zag staan, vroeg hij meteen wie er speelde. Hij wilde graag het Nederlandse volkslied leren om het bij onze bevrijding mee te kunnen zingen. Zo gingen we een poos oefenen. De volgende dag ging Herman zelf oefenen en werkelijk, hij kon het Wilhelmus na een paar dagen al aardig zingen, al vond hij de uitspraak erg moeilijk. We hadden onze radio nog in huis gehouden en we konden er zeker van zijn dat Herman het grootste deel van de dag bij het toestel lag te luisteren naar alle mogelijke uitzendingen over zijn verdrukte vaderland. Op de volgende zondag gebeurde er iets bijzonders. Overal om ons heen landden parachutisten. Herman moest kijken; hij was niet te houden. Toen de maandag daarop de eerste patrouilletank in onze laan kwam, holde hij met ons mee om naar die "Amerikanen" te kijken. Beppie werd altijd door hem geplaagd en toen de Duitsers Eindhoven gebombardeerd hadden begon Herman al spoedig: "mein liebes Mädchen in einem Bunker". De Engelsen kwamen in de huizen naast en tegenover ons en 's avonds kwamen er twee Tommies op bezoek. Die avond werden er in ons huis vier talen door elkaar gesproken. Mijn vader en moeder spraken Engels met de soldaten. Een Duitse onderduikster, die wij ook hadden, sprak Duits met Herman en Herman sprak Frans met een van de soldaten. Verder spraken we onder elkaar Nederlands. Telkens begon Herman weer "Sagen sie bitte...!!" en dan moesten we vertellen dat hij naar "die Amerikaner" wilde om tegen de moffen te vechten.

Bron

10166 Collectie J.S.H. Weinberg (oorlogsdocumentatie) Eindhoven, 1940-1948 https://www.rhc-eindhoven.nl
Archief P.A.N.